The adventure begins

Hey allemaal,

Voor degenen die het gemist hebben of die zich afvragen wat ik in Bogotá zoek: ik ga tien weken mijn bachelor onderzoek uitvoeren aan de Universidad Piloto. Voor dit onderzoek ga ik een woningbouwproject evalueren op basis van ruimtelijke factoren en faciliteiten om de tevredenheid van de bewoners te bepalen. Daarna trek ik erop uit om Peru en de rest van Colombia te bezichtigen.

De afgelopen maanden waren erg hectisch, omdat er erg veel zaken geregeld moesten worden voor zo’n onderzoek: huisvestiging, vaccinaties, paspoort, onderhuurder, onderzoek afbakenen, ga zo maar door. En dit allemaal naast fulltime studeren en kampioen worden met volleybal. Uiteindelijk is het allemaal gelukt natuurlijk, ik verblijf bij een gastgezin en mijn malariapillen kwamen drie dagen voor vertrek binnen, precies op tijd. Het klink misschien heel stom, maar leukste van het voorbereiden vond ik het opschonen van mijn kledingkast. In totaal heb ik twee hele vuilniszakken aan kleding weg kunnen doen(!). Daarnaast moest mijn hele kamer leeg gemaakt worden voor een onderhuurder en dat was toch wel een beetje vreemd.

De week voor vertrek stond in het teken van de drogist leegkopen, het uitzoeken van een digitale camera (thanks paps en mams) en vooral afscheid nemen inclusief het krijgen van bedankjes en cadeautjes. Het leek wel alsof ik jarig was. Zo heb ik van mijn twee mixteams een reispakket gekregen met stroopwafels, magazines en een superhandige taalgids. Ik heb foto’s gekregen van vriendinnen en huisgenoten en veel kaartjes, berichtjes en whatsappjes. Iedereen die zich aangesproken voelt: ontzettend bedankt voor alle lieve woorden en succeswensen! Ik waardeer het erg.

Afgelopen maandag was het dan zover: de lange vliegreis naar Colombia. Rond een uur of 6 stonden Anneleen en haar moeder al op de stoep om mij en papa en mama naar de trein te brengen. Op Schiphol sloot Linda zich nog bij ons aan en na veel knuffels en een paar tranen moest ik dan toch de douane door. Het lange wachten kon beginnen. Mijn eerste vlucht was maar kort, van Amsterdam naar Frankfurt. De vorige keren dat ik vloog, heb ik met budgetmaatschappijen als Easyjet en Ryanair gevlogen, maar maandag vloog ik met Lufthansa (de KLM van Duitsland) en het verschil was te merken. Aanzienlijk meer beenruimte en er werd gewoon voor eten en drinken gezorgd. Hoewel de vlucht nog geen uur was, werden we toch voorzien van drinken en lunch, ik wist niet wat me overkwam. In Frankfurt moest ik overstappen op de vlucht naar Bogotá, helemaal aan de andere kant van het vliegveld. In totaal heb ik er een half uur over gedaan om bij de andere gate te komen, zo groot was het daar. Ik mocht ook gelijk mijn peperdure flesje spa blauw die ik op Schiphol had gekocht weer inleveren bij de douane daar. Ik was namelijk niet op de hoogte van het feit dat ik daar nog een keer doorheen moest, superstom.

De vlucht naar Bogotá was echt fantastisch, tenminste de eerste zes uur van de twaalf uur durende reis haha. De stoel naast me was leeg, dus ik had best veel persoonlijke ruimte tijdens de vlucht en kon mooi mijn spullen op die lege stoel droppen. Ik had de Cosmopolitan erbij gepakt en werd continue voorzien van eten en drinken, op en top, ik voelde me net een superster. We kregen zelfs twee keer een warme maaltijd, inclusief wijn, toetje (dubbelvla :D) en thee achteraf. Om reizigers te vermaken, waren er schermpjes geïntegreerd in de stoel voor je, waarop het mogelijk was om films en series te kijken. Zo heb ik de films Interstellar en Monsters University gezien en waren we alweer halverwege de Atlantische Oceaan. Daarna werd het toch wel een lange zit.

Ik werd in Bogotá opgehaald door de vader (Alfonso) en dochter (Paola) van het gastgezin waarin ik verblijf. Mijn Spaans valt me toch tegen en het is voornamelijk in “Jip en Janneke taal” communiceren. Gelukkig kan Paola Engels en kan ze de belangrijkste details voor me vertalen als ik het niet helemaal begrijp. Het appartement waar ik verblijf is niet erg groot, maar het is schoon en heeft een fijne douche gelukkig. In mijn kamer staan een bed, bureau en kledingkast en het uitzicht is fantastisch. Ik kijk recht op de stad en de bergen van de Andes uit. Paola heeft me de meest belangrijke zaken uitgelegd met betrekking tot eetgewoontes, geld en openbaar vervoer. Daarna was ik zo moe dat ik rond tien uur als een blok in slaap ben gevallen.

Dinsdag zijn Paola en ik naar het winkelcentrum geweest om een Colombiaanse SIM-kaart te kopen. Ik heb dus naast mijn Nederlandse nummer ook een Colombiaans nummer, maar omdat ik twee telefoons heb, ben ik op beide te bereiken. (Laat maar even weten als je mijn Colombiaanse nummer ook wilt hebben) Vervolgens hebben we geluncht met Paola’s moeder (Nubia) en haar tante en nichtje. In Colombia is de lunch de grootste maaltijd van de dag en we hebben ook uitgebreid gegeten. Na de lunch heb ik nog een OV kaart voor de bus gekocht, het is een beetje hetzelfde als een OV-chipkaart. De bus is erg goedkoop hier, je betaalt omgerekend ongeveer 60 eurocent per rit. ’s Avonds heeft een nichtje van Nubia me rondgeleid door de Universiteitenbuurt van het centrum, “La Candeleria”. Het was erg mooi, maar het was jammer dat het al donker was.

Vandaag ben ik met Nubia door de buurt gelopen. Nubia is erg aardig en ze probeert me zoveel mogelijk Spaanse woorden bij te brengen. Zo heeft ze me tijdens het afwassen alle handelingen en voorwerpen geleerd en in de supermarkt zijn we ook de helft van alle producten af gegaan. Ik ben blij als ik een kwart van alle woorden onthouden heb haha, er komt zoveel op me af. De buurt waarin ze wonen is erg veilig en ik durf het zelfs aan om zo in mijn eentje naar de supermarkt te lopen (Nubia en ik hadden niks gekocht tijdens ons bezoek vanmorgen :’)).

Morgen ga ik voor het eerst naar de Universiteit om met mijn begeleider daar (Melba) mijn onderzoek door te spreken. Ik heb erg veel zin om te gaan beginnen, maar ik vind het ook wel spannend.

Ze noemen me hier in het appartement geen Anna maar Anita. Alleen de naam vinden ze onpersoonlijk en door er “ita” achter te plakken, wordt het meer een koosnaampje. Ook heb ik een woord geleerd wat ze hier in Colombia veel gebruiken: “chévere”. Het is een bijvoeglijk naamwoord wat leuk, fijn of gaaf betekent. Ik kan het alleen voor geen meter uitspreken er wordt elke keer hartelijk om gelachen als ik het weer probeer.

Mijn eerste indrukken van Bogotá zijn erg positief. De mensen die ik ontmoet heb, zijn allemaal erg aardig en behulpzaam. Ze proberen in zo eenvoudig mogelijk Spaans met me te praten. Het verkeer is alleen een groot drama. Er zijn erg veel auto’s op de weg en niemand lijkt zich aan de verkeersregels te houden. Overal zijn kleine busjes en motoren die door de straten scheuren. De kwaliteit van de wegen is daarnaast erg slecht, soms zitten er enorme gaten in het wegdek. Wat me ook opvalt is dat er erg veel politie op straat loopt, op bijna elke hoek staat wel iemand. Ik heb me laten vertellen dat het voornamelijk voor de uitstraling van veiligheid is.

Ik zie dat ik alweer bijna twee A4’tjes volgepraat heb, terwijl ik nog helemaal niet begonnen ben met mijn onderzoek. Dat wordt nog wat de komende tijd haha. Hopelijk vonden jullie het leuk om over mijn eerste ervaringen te lezen. Ik houdt jullie op de hoogte de komende tijd en hopelijk houden jullie mij ook op de hoogte over de gebeurtenissen in Nederland!