Op fietse

Hey allemaal,

Bedankt voor alle leuke en lieve reacties op mijn vorige blog! Ik zal mijn best doen het voort te zetten haha.

Afgelopen donderdag ben ik voor het eerst naar de universiteit geweest, Universidad Piloto. Daar werd ik opgewacht door Melba, mijn begeleidster hier, en Mauricio, een gekke collega die goed Engels spreekt en het leuk vindt om kippen te immiteren. We zijn gelijk naar "Internationale Relaties" geweest om me in te schrijven bij de universiteit. Helaas waren ze het niet eens met het feit dat ik op een toeristenvisum het land binnen ben gekomen en nu moet ik aankomde week langs "Migratie" om de juiste stempel in mijn paspoort te laten zetten.. Hopelijk valt het mee met de bureaucratie hier.

Een universiteit hier is anders dan in Nederland. Er zijn meer dan 100 universiteiten in heel Bogotá en het is meer te vergelijken met een faculteit. Zo is Universidad Piloto gespecialiseerd in Architectuur, Planologie en Ruimtelijke Ordening. Ook staat er bij de ingang van elk gebouw security aan wie je je collegekaart moet laten zien voordat je naar binnen mag. Ik krijg mijn kaart pas maandag dus ik moest met een lullig papiertje met daarin toestemming binnen zien te komen. Mijn werkplaats is samen met alle andere docenten/onderzoekers van mijn faculteit: "Maestría en Gestión Urbana". Het is te vergelijken met een vakgroep van een masterstudie. Ik ben ik veruit de jongste, ook onder de studenten van deze master. De meerderheid werkt al een aantal jaar en doet deze studie ernaast. Gelukkig zijn Melba en Mauricio erg behulpzaam en zijn we met een aantal andere collega's gaan lunchen in de buurt.

Vrijdag heb ik mijn onderzoek besproken met Melba, zo goed en zo kwaad als dat ging in het Spaans. Ik moet een paar kleine dingetjes aanpassen en dan kan ik volgende week mijn voorverslag opsturen naar mijn begeleider van de UT. En dan gaat het morgen beginnen.. Ik vind het wel spannend, omdat het best een lastig onderzoek is, maar ik heb ook veel zin in een nieuwe uitdaging. Gelukkig zijn Melba en Mauricio erg enthousiast over het onderwerp en zijn ze te allen tijde bereid om me te helpen.

Dit weekend stond in het teken van gezelligheid. Zaterdagochtend had ik nog een presentatie op de universiteit en daarna ben ik "postres", toetjes gaan eten met Alfonso en Nubia. Ik ben verliefd geworden op "Arequipe", het is een soort karamel maar dan tien keer beter. Alfonso en Nubia vinden het leuk om me overal en nergens mee naar toe te nemen, omdat ik nog niet echt mensen van mijn eigen leeftijd heb kunnen ontmoeten. Het vervelende is alleen dat ze me het niet vertellen als ze me ergens mee naar toe willen nemen. Zo stond opeens een neef van hun op de stoep met de mededeling dat hij me het nachtleven van Bogotá zou laten zien. Dus daar gingen we, samen met Alfonso en Nubia (die beide al rond de 60 zijn) het nachtleven van Bogotá in. We hebben Colombiaans bier gemengd met tequila gedronken, erg lekker, maar naar één biertje was je al aangeschoten haha. Daarna zijn we naar een bekende uitgaansgelegendheid geweest: Andres Carne de Res. Je kan er eten, drinken en dansen op verschillende verdiepingen. Nubia houdt erg van salsadansen en ik werd ook gelijk de dansvloer op gesleept. En ik kan jullie vertellen: salsa is echt niks voor mij. Ik ben er veel te stijf, aritmisch en onhandig voor en ik vind het ongemakkelijk. Daarnaast is het gebruikelijk dat random mannen je ten dans vragen of dat je van danspartner wisselt. Blijkbaar straal ik uit dat ik salsa ongemakkelijk vind, want ik jaagde ze allemaal binnen twee minuten weer weg :"). Misschien toch maar wat gaan oefenen..

Vandaag heb ik Koningsdag gevierd door met +/- 300 andere Nederlanders en Colombianen elf kilometer door het centrum van Bogotá te fietsen. Mijn fiets heb ik geleend van een vriendin van Nubia en die had ik zaterdag al cruisend door de stad thuisgebracht. Het voelde echt fantastisch om weer lekker te kunnen fietsen. Er zijn weinig voorzieningen voor fietsers, dus ik werd gedwongen om me of te mengen met het chaotische verkeer of me op de slecht begaanbare stoep te wagen. Uiteindelijk was het een heel avontuur en ben ik heelhuids thuisgekomen. Maargoed, Koningdag, het moment waarop ik nieuwe mensen kan leren kennen. Het evenement waar ik aan deelnam heette de "Ciclovia Naranja". Elke zondag zijn een aantal grote wegen in het centrum afgesloten voor verkeer, waardoor er ruimte is voor fietsers en hardlopers. Tijdens het fietsen heb ik wat gepraat met andere Nederlanders, voor zover die er waren. De meerderheid was om een of andere reden Colombiaans, maargoed. Tegen het einde kwam ik in gesprek met een Nederlander die bij Rohal Haskoning DHV werkt en het bleek dat de hele afdeling meedeed aan de Ciclovia Naranja. Supertoevallig om weer allemaal civielers tegen te komen. Er was ook één stagair van mijn leeftijd en een ander meisje dat stage liep bij de Nederlandse Ambassade in Bogotá. Ik heb me bij hun aangesloten voor de rest van de middag en morgen zie ik ze weer op het Koningsdagfeestje in een Ierse pub, superkrom haha. Daarnaast ben ik uitgenodingd voor de viering van Koningsdag aankomende dinsdag bij de Nederlandse Ambassade. Dit is vrij formeel en er komen veel Nederlanders, ik ben erg benieuwd.

Het begint dus allemaal een beetje te komen. Maandag ga ik me opgeven voor volleybal en gelukkig gaat het met mijn Spaans stukken beter. Ik houd niet zo van fouten maken, maar ik heb me over die drempel heen kunnen zetten en probeer zoveel mogelijk Spaans te spreken. Overwinning nummer 1 is dus al geboekt!

Hoe is het in Nederland? Hebben jullie een leuke Koningsdag/nacht gehad? En is het een beetje uit te houden in de regen? Ik ben hier namelijk kei- en keihard verbrand en kan wel een spatje regen gebruiken.

Graag wil ik afsluiten met een toepasselijk stukje songtekst uit het nummer van Skik - Op fietse:
"wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage
'k zol haost zeggen, jao het mag wel zo"