Wisselvallig

Hey lieve allemaal,

Op het moment loopt het allemaal niet zo vlot met m´n onderzoek, dus heb ik mooi even tijd om op de universiteit deze blog te schrijven. Afgelopen week ben ik voor het eerst naar het project geweest om een impressie te krijgen. Het complex is echt ontzettend lelijk, lijkt op een gevangenis en overal waar je kijkt zie je somber, donkergrijs beton. We konden onszelf gelukkig prijzen, want we liepen twee gezinnen die daar komen te wonen tegen het lijf. Zij waren juist erg onder de indruk van het gebouw en vonden het allemaal prachtig en mooi. Bijzonder om ook die kant mee te maken, want die gezinnen hebben nooit een eigen huis gehad. We hebben hun telefoonnummers gekregen om ze later te benaderen voor wat vragen met betrekking tot het onderzoek.

Dat was het enige lichtpuntje. Donderdag en vrijdag zou ik twee afspraken hebben met Metrovivienda, maar deze werden beide gecancelt. Dit is erg vervelend, want in dit stadium van mijn onderzoek heb ik echt input van ze nodig om verder te kunnen. Morgen gaan we het weer proberen, hopelijk gaat de afspraak nu wel door... Vandaar dat ik me sinds vorige week donderdag al loop te vervelen op de universiteit haha. Het is zo typisch Colombiaans dat dit soort zaken zo ontzettend lang duren. Zo heb ik bijvoorbeeld nogsteeds geen inloggegevens van de universiteit, dus ik heb mijn hoop op volleybal spelen hier maar opgegeven.

Naast deze tegenslagen op het onderzoeksgebied, gaat het stukken beter op sociaal gebied. Afgelopen dinsdag heb ik een leuke groep Colombianen ontmoet bij de Gringo Tuesdays (het internationale language exchange event). Waarschijnlijk zie ik ze vanavond weer. Daarnaast ben ik afgelopen vrijdag met Jenni naar een bingo op haar universiteit geweest. En ik kan jullie vertellen, een bingo op z´n Colombiaans is alles behalve saai! Er waren grote prijzen te winnen, overal hingen grote schermen die de cijfers bijhielden en in de pauze was er een buikdansshow. Jenni viel meteen in de prijzen en heeft onder andere bonnen voor restaurants en de subway gewonnen en gratis paaldanslessen. Ik heb natuurlijk in m´n enthousiasme aangeboden om een keer met haar mee te gaan, dat wordt nog wat haha. Daarna hebben we pizza gegeten met meer kaas dan pizza en hebben we een verjaardagsfeestje gecrasht (want dat is heel normaal hier). Alleen was het een supersaaie kringverjaardag met allemaal 30+´ers dus dat was erg genant. Na een half uur waren we er ook wel weer klaar mee.

Zaterdag ben ik overdag met Paola en Sebas naar het centrum geweest: La Candaleria. We zijn naar het Botero Museum geweest en dat was erg leuk. Ik ben totaal niet van de musea, maar dit kon ik nog wel volhouden. Verder hebben we wat rond gelopen en hebben we het hoofdplein, Plaza de Bolívar, bezocht. Ik heb nog nooit zoveel duiven gezien en ik heb ook de eerste lama gespot. Het was misshien als attractie voor kleine kinderen, maar ik werd er op de een of andere manier erg gelukkig van 8) Zaterdagmiddag heb ik m´n sollicitatiebrief voor een bestuursjaar bij de Batavierenrace afgemaakt en ingeleverd, duimen dus! Zaterdagavond had ik met Lisa afgesproken om uit te gaan en we begonnen onze avond met pauper pasta met rode saus en bier uit blik. Daarna hebben we vrij kansloos een potje kingsen met z´n tweeën gespeeld en was het rond half 10 ook al tijd om op stap te gaan. Zoals al aangekondigd, zijn we naar de grootse gayclub van Latijns-Amerika geweest. We werden ook van harte ontvangen als exotisch lesbisch stel (tenminste dat dachten we), want we hadden nul problemen met de bewaking. Binnen sloot nog een andere vriendin van Lisa zich bij ons aan en kon de tour door de club beginnen. Ten eerste was de main-stage al enorm en daarnaast waren er nog allemaal andere verschillende zalen met verschillende muziekstijlen. Ik heb nog nooit van m´n leven zoveel homo´s op een plek gezien en het is heel raar om door vrouwen versierd te worden. Maargoed, de drank zat bij de entree inbegrepen en met een vodka met 7-up in de hand werd het toch een spectaculaire avond.

1,5 uur nadat ik in bed lag, werd ik er alweer uitgetrommeld, want ik had beloofd om met Nubia en Alfonso naar de moeder van Alfonso te gaan. Ze woont in een klein dorpje op vijf uur reisafstand van Bogotá en de heenreis was niet echt bepaald een pretje. Eenmaal aangekomen rond een uurtje of tien heb ik toch maar wat proberen te eten en heb ik nog even een uurtje geslapen. De moeder van Alfonso woont op een prachtig boerderijtje in een prachtig dorpje. Het huis bestaat grotendeels uit een binnenplaats met allemaal mooie planten en fruitbomen. Het was alleen 30 graden, dus dat was wel wat afzien. Gelukkig zijn we die middag naar een klein riviertje afgereisd en konden we daar de rest van de middag ontspannen. Tegen een uurtje of vijf hebben we geluncht, maar niet zomaar geluncht. Er lag een heel varken op tafel met kop en al, gevuld met rijst, mais en nog meer vlees. Het is een delicatesse in Colombia en wordt alleen bij speciale gelegenheden gegeten en ik snap ook wel waarom. Na het eten kwam er een typisch Mexicaans bandje binnenvallen en begonnen verjaardagsliedjes te zingen, want de moeder van Alfonso was jarig. Daarna startte er een Colombiaans feestje met ontzettend harde muziek en veel dansen. Ik was echter tegen die tijd zo moe en kapot dat ik na drie slokken alcohol in een soort van trance raakte en eigenlijk naar bed wou. Het was echter vrij onmogelijk om te slapen door de veel te harde muziek en de mensen die mij goed kennen, weten dat ik daar behoorlijk allergisch voor ben. Die avond was de eerste avond dat de heimwee toesloeg en ik heb nog lang wakker gelegen, totdat het feestje klaar was.

De volgende ochtend voelde ik me gelukkig weer stukken beter en zijn we na het ontbijt naar de grootste rivier van Colombia gegaan, de Magdalena rivier. Daar hebben we ons op een klein bootje op hoge snelheid over het water laten varen en dat was echt fantastisch. De natuur daar is zo mooi en met de wind die door je haar waait kan je je niet anders dan intens gelukkig voelen. Na onze spullen bij elkaar te hebben geraapt en een korte lunch was het ook alweer tijd om afscheid te nemen en terug te reizen naar Bogotá. Het was ontzettend bijzonder om aanwezig te mogen zijn bij zo´n traditionele verjaardag en dat ik een stukje van het onbegane Colombia heb kunnen zien. Dit zal ik nooit meer vergeten.

Afgelopen week was dus een beetje zoals het weer in Bogotá: erg wisselvallig. Hopelijk lukt het deze week weer om wat progressie te maken met m´n onderzoek. En aankomend weekend gaan we ter gelegenheid van Nubia´s verjaardag naar Villa de leyva. Dit schijnt een erg mooi dorpje te zijn, wat door iedere reisgids wordt aanbevolen om te bezoeken. Ik ben benieuwd!

Vanavond (voor jullie dus morgen) zal ik proberen wat foto´s te uploaden om een impressie te geven van mijn avonturen afgelopen week. Stay tuned!

Heel veel liefs!